Psou

มีเรื่องมาเล่าเป็นเรื่องเมื่อตอนผมเริ่มทำงานที่แรกเลยครับ วันนั้นได้มีโอกาสเข้าฟังบรรยายเกี่ยวกับการวางแผนทางการเงินที่บริษัทจัดให้ มีกราฟนึงน่าสนใจมาก ผมได้ถ่ายรูปไว้และเขียนเป็นบล๊อกไว้ในเว็บไซต์ของตัวเอง พอได้เข้าไปอ่านอีกครั้งยอมรับว่าเขียนได้แย่มาก อ่านแล้วงงไปหมด ฮ่าๆ วันนี้ขอยกกราฟนั่นมาเขียนอธิบายใหม่อีกครั้ง หวังว่าจะอธิบายได้เข้าใจและละเอียดมากขึ้นตามประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้และฝึกฝนมาหลายปี ในกราฟแบ่งข้อมูลของเป็น 3 ช่วงคือ ก่อนอายุ 30 ปี, อายุ 30-60 ปีและอายุ 60 ปีขึ้นไปหลายคนพอเดาได้ว่าสาเหตุที่แบ่งแบบนี้เพราะแบ่งเป็น 3 ช่วงอายุตามรายได้หรือการทำงานของเรานั่นเอง ช่วงก่อนอายุ 30 ปี เป็นช่วงที่เริ่มทำงานกัน บางคนเริ่มตอนอายุ 20 ปี บางคนเริ่ม 25 ปีขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ช่วงนี้จะเป็นช่วงที่คนส่วนใหญ่ยังมีรายได้ไม่เยอะแต่มีรายจ่าย ตามการใช้ชีวิตในสังคมของแต่ละคน ยิ่งถ้าเป็นคนตามกระแสทุกอย่างอาจจะต้องเป็นหนี้เลยก็ได้ ช่วงอายุ 30-60 ปี หลังจากทำงานมาสักพัก มีประสบการณ์ สามารถเปลี่ยนงานหรือหางานที่มีรายได้สูง แต่อย่าลืมว่าบางคนรายได้ที่สูงมาพร้อมกับราจ่ายที่สูงขึ้นเหมือนกัน อาจจะเป็นตำแหน่งงานที่ต้องเจอคน ต้องดูแลลูกน้องหรือค่าจ่ายส่วนตัวตามฐะนะทางสังคม ช่วงอายุ 60 ปี ขึ้นไปใกล้วัยเกษียณ รายได้จากงานประจำที่เรียกว่า Active Income ที่ได้ตลอดก็จะเริ่มหมดไปเพราะไม่ได้ทำงานแล้ว อาจจะเหลือรายได้เสริมบ้าง ที่เรียกว่า Passive […]

เงินเดือนเข้าแล้วพร้อมโบนัส ดีใจได้ 5 ชม. ก็เงินหมดแล้วเพราะชีวิตนี้มีค่า ฮ่าๆ รายจ่ายมาพร้อมกันเลย ประกันชีวิตแม่ ประกันชีวิตพ่อ ประกันชีวิตและสุขภาพตัวเอง ค่าส่วนกลางคอนโด กยศ. ดีใจที่จ่ายหนี้หมดแล้วที่เหลือเอาไปออมนิดหน่อยแล้วก็ช้อปปิ้งต่อ (ตามหลักการวางแผนการเงินคือใช้หนี้ ออม เหลือแล้วค่อยซื้อของที่อยากได้) บางคนอาจจะสงสัยว่าเห้ย ทำไมสร้างหนี้เยอะจัง ทำงานมาแทนที่จะได้ใช้เงินซื้อของที่อยากได้แต่เอาไปใช้หนี้หมด ลองมาดูตัวอย่างกันครับ ผมแบ่งหนี้ออกเป็น 2 ประเภทคือหนี้ดีหรือหนี้ที่มีประโยชน์ กับหนี้ไม่ดีหรือหรือหนี้ที่ไม่เกิดประโยชน์ ซึ่งหนี้ทั้งสองแบบของแต่ละคนก็จะไม่เหมือนกันจะต้องดูหนี้แต่ละประเภทและความจำเป็นด้วย เช่น ตามหลักทฤษฎีควรซื้อบ้านก่อนซื้อรถเพราะบ้านคือทรัพย์สินที่มูลค่าเพิ่มขึ้น แต่รถคือทรัพย์สินที่มูลค่าลดลง แต่ๆๆๆ ถ้าเราทำงานที่ต้องเดินทางไกล ต้องเจอลูกค้า ต้องแบกของเยอะแยะ การซื้อรถก่อนบ้านเพื่อให้เราสามารถทำงานสร้างรายได้ ก็ไม่ไม่ใช้สิ่งที่ผิด แล้วผมมองรายจ่ายของตัวเองข้างบนว่ายังไง?? ประกันชีวิตของพ่อ แม่ ผมเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ไม่รู้และไม่สนใจเรื่องประกัน ผมมองว่าถ้าพ่อแม่เป็นอะไรไปใครคือคนที่ต้องรับภาระทั้งหมด ( ไม่ได้ว่าแช่งแต่มองถึงอนาคตและวางแผน) คนนั้นก็คือผมเอง ที่จะต้องหาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายทั้งหมด ถ้าพ่อแม่ไม่มีประกันคนที่เป็นหนี้ก็คือตัวผมเอง ตอนนี้ก็อยู่ที่เราแล้วว่าจะยอมจ่ายเบี้ยประกัหรือไปกู้เงินก้อนมาตอนที่จำเป็นแต่ถ้าสมมติว่าพ่อแม่ผมทำประกันให้ตัวเองแล้ว หรือพ่อแม่หลายๆ คนทำประกันให้ตัวเองแล้วยังจะทำให้ท่านอีกไหม ผมตอบว่าก็ยังจะทำ เพราะไม่รู้ว่าเงินที่ได้จะสักกี่บาทจะพอไหม และที่สำคัญประกันมันสามารถระบุผู้รับผลประโยชน์ได้เราสามารถใส่ชื่อเราเองได้เพราะเราคือคนจ่ายเบี้ย ค่าส่วนกลางคอนโด คือค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายอยู่แล้วไม่สามารถเลี่ยงได้ขอผ่านครับ กยศ. ก็คือหนี้ที่เรากู้มาเพื่อเรียนหนังสือ […]