Psou

สวัสดีครับทุกคน สำหรับกลุ่มอาชีพอิสระ หรือ ฟรีแลนซ์ เรามักจะมีรายได้ที่ไม่แน่นอนเหมือนอาชีพที่ทำงานรับเงินเดือนประจำ บางเดือนได้เยอะมาก บางเดือนได้น้อย ฉะนั้น ควรจะต้องมีการวางแผนการออมและดูแลสุขภาพเช่นเดียวกับอาชีพอื่นๆ เนื่องจากกลุ่มอาชีพอิสระจะไม่มีสวัสดิการที่จะเข้ามาช่วยดูแลเรื่องของสุขภาพเหมือนอย่างพนักงานประจำ ถ้าไม่มีการบริหารความเสี่ยงและวางแผนกาเงินอย่างเหมาะสม ในช่วงที่สามารถหารายได้อย่างเพียงพอแล้ว หากเกิดเหตุไม่คาดฝันจนได้รับบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล ก็อาจจะต้องใช้เงินที่เก็บออมไว้มาใช้จ่ายเพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาลที่มีแนวโน้มปรับเพิ่มสูงขึ้นทุกปี เป็นฟรีแลนซ์ต้องรู้จักบริหารจัดการความเสี่ยง สำหรับปัจจัยที่จะมากระทบต่อเงินออมของกลุ่มอาชีพอิสระคือ 1.ไม่สามารถทำงานได้เหมือนเดิม เพราะบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยทำให้ไม่มีรายได้ 2.ค่ารักษาพยาบาลเมื่อต้องรักษาตัวในโรงพยาบาล ซึ่งจะไม่ว่าจะกรณีใด สิ่งที่เกิดขึ้นคือ กลุ่มอาชีพอิสระจะขาดรายได้ทันที หากไม่มีเงินสำรองก็จะกระทบต่อค่าใช้จ่ายประจำทันที เช่น เคยมีรายได้วันละ 5,000 บาท เมื่อต้องเข้าโรงพยาบาลเท่ากับรายได้หายไปวันละ 5,000 บาททันที ดังนั้นสิ่งที่กลุ่มอาชะอิสระ ควรจะทำเพิ่มเติมนอกจากการออมเงินและประกันสุขภาพ คือการทำประกันที่มีเงินชดเชยรายได้ต่อวันด้วย เพื่อไม่ให้รายได้ต่อวันหายไป เนื่องจากกลุ่มอาชีพอิสระ จะไม่มีสวัสดิการมาช่วยบรรเทาค่าใช้จ่ายหากเดินเจ็บป่วยหรือบาดเจ็บ จนต้องเข้าพักรักษาตัวในโณงพยาบาล ดังนั้น จึงคควรที่จะทำประกันสุขภาพเพื่อช่วยลดภาระค่าใช้จ่ายในการรักษาที่มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นทุกปีเฉลี่ย 8-10% โดยควรเลือกวงเงินความคุ้มครองให้เหมาะสมตามกำลังซื้อของแต่ละคน เช่น เลือกค่าห้องในฐานะผู้ป่วยใน (IPD) ค่ารักษาพยาบาลแบบเหมาจ่ายเพื่อให้ครอบคลุ่มค่ารักษาพยาบาลให้มากที่สุด อย่างไรก็ตาม แม้ค่ารักษาพยาบาลแบบ IPD จะมีความจำเป็นและต้องมีไว้ เพื่อลดผลกระทบในการต้องไปดึงเงินเก็บมาใช้จ่าย แต่ก็ควรเลือกทำประกันสุขภาพในวงเงินที่เหมาะสมตามกำลังซื้อด้วย รายได้น้อยแต่สร้างความคุ้มครองได้ ตัวอย่างอย่างอาชีพอิสระ ที่เริ่มต้นทำงานและยังไม่สามารถสร้างรายได้ที่มากพอที่จะเลือกซื้อประกันสุขภาพที่มีความคุ้มครองวงเงินสูง ก็สามารถเลือกวงเงินที่ต่ำเพื่อคุ้มครองความเสี่ยงไว้บางส่วนก่อน […]

แก่แล้วไม่มีลูกจะอยู่ได้ไหม ใครจะเลี้ยง สวัสดีครับทุกคน ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาผมได้กลับบ้านต่างจังหวัด (เชียงราย) หลังจากที่ตั้งใจจะกลับตั้งแต่เดือนเมษายน แต่ว่าพอโควิดระบาดก็ไม่ได้ไปเลย ช่วงนี้ภาคเหนืออากาศเริ่มเย็นแล้ว ตอนเช้าประมาณ 19 องศา และอาจจะหนาวแบบนี้ไปจนถึงสิ้นปีเลย ใครมีโอกาสอย่าลืมแวะไปเที่ยวเชียงรายนะครับ พอได้กลับบ้านก็ทำให้คิดถึงสมัยตอนเด็ก ผมเกิดและโตที่เชียราย แต่พอเรียนมหาวิทยาลัยก็ไปอยู่กรุงเทพจนถึงตอนนี้ (เพจนี้มีใครคนเหนือบ้างค้าบ) พอเจอยายที่อยู่บ้านคนเดียว ก็เลยเกิดคำถามนี้กับตัวเองว่า ถ้าแก่แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน? ยายผมมีลูกทั้งหมด 7 คน ส่วนตาเสียไปประมาณ 6-7 ปีแล้ว ยายเลยอยู่กับลูกๆ ที่สร้างบ้านอยู่รอบๆ (ทั้งแม่ผมและลุงๆ) ข้อดีขอคนสมัยก่อนคือมีลูกเยอะ พอดีมาก็มีลูกๆ หลานๆ มาช่วยดูแล ส่วนข้อเสียก็คือ ความไม่แน่นอน ไม่รู้ลูกจะมาดูแลไหมเพราะลูกแต่ละคนก็ต่างมีหน้าที่รับผิดชอบ มีครอบครัวของตัวเองที่ต้องดูแล ยายผมยังเดินได้ทำกับข้าวเองได้ เลยไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่จะมีบางช่วงที่ปวดขาปวดน่องเป็นธรรมดาของคนแก่ อายุเกือบ 90 แต่ก็มีแม่ผมและลูกคนอื่นๆ มาดูแล เอากับข้าวมาให้บ้าง เอาอาหารสดมาให้บ้าง เห็นชีวิตแบบนี้แล้วก็คิดถึงชีวิตของตัวเองและคนรุ่นใหม่ๆ ครอบครัวแบบใหม่ปัจจุบันมีลูกน้อยลง เฉลี่ยประมาณ 2-3 คน เพราะสังคมที่เปลี่ยนไปและค่าครองชีพที่สูงขึ้น ยิ่งสังคมเมืองยิ่งไม่ค่อยมีลูกกันเลย “อนาคตเราจะเป็นยังไงต่อ ยังจะต้องพึ่งพาลูกไหม หรือใช้ชีวิตต่อด้วยตัวเอง […]